Двата главни протагонисти на оваа црна комедија се Цобе, сиромашен чувар во Зоолошката градина во Скопје и шимпанзото Коко, жител на истата градина. Едноставната приказна се плетка околу бегањето на Коко „од ропство во слобода„. Цобе, поради општата економска криза и бедотија, добива отказ на своето работно место и ветување дека ќе го вратат на работа доколку успее да го пронајде и донесе назад одметникот. Во измачената и со транзиција девастираната земја, се крева голема медиумска бучава околу избеганото шимпанзо. Коко станува симбол на отпор и слободарски тежнеења, некој што успеал да излезе од магичниот круг на општата ентропија. Така, спасувачката мисија на Цобе за фаќање на шимпанзото ќе стане и предавничка. Апсурдно комичните перипетии од ловот на избеганото шимпанзо ги следиме делумно и од визурата на самиот Коко. Тој е некој вид на огледало и нем сведок на тажно-смешниот свет, кој си го загубил компасот; и ненамерна причина на тоа трагикомично соочување на народот со сопствените стравови и фрустрации. Коко станува знаме на побуната, на непослушноста, и на сето она што обичниот човек во една сиромашна земја не може да биде.